Hz.Abdurrahman Gazi'nin (r.a.), babası Hz. Ebu Bekir'e (r.a.) tam bir saygısı vardı; onun aklına ve ahlâkının sağlamlığına tam olarak güveniyordu. Fakat kendi inancına bağlılığından babasının Müslümanlığı, onu da Müslüman etmeye yetmedi. Dolayısıyla o, inancının bir gereği olarak, Kureyş'in ilâhlarını savunmaya ve onların bayrakları altında, ölümden hiç korkmayan Müslümanlara karşı savaşmaya devam etti.  Fakat böyle karakteri güçlü bir kimseye hakikat eninde sonunda aydınlanacaktı. Çünkü bu tip insanlar, dürüstlük ve samimiyetlerinin nuru sayesinde bir gün mutlaka doğruya ulaşırlar, hidâyet ve hayır üzerinde birleşirlerdi. Onun imanı taklidi değil, tahkikiydi. Nihayet o da, etrafındaki varlık ve eşyadan münezzeh, bir olan Allah'ın varlığını hissetti. Hidayet nasip oldu.

Hak dine girmek üzere derhal Resûlullah'a (s.a.v.) gitti. Oğlunun Resûlullah'a (s.a.v.) biat ettiğini gören Hz.Ebû Bekir (r.a.), çok sevindi. Hz.Abdurrahman Gazi (r.a.) küfründe de mertti; şimdi de mertçe, yiğitçe Müslüman oluyordu. Ne herhangi bir şeye tamah etmişti, ne de herhangi bir şeyden korkuyordu.. Bu iman, Allah'ın hidayet ve tevfikinin ona bahşettiği gerçek ve dürüst bir inançtı.

Hz.Abdurrahman Gazi'nin (r.a.) hidayeti, beni çok etkiledi. Çünkü 12 Eylül askeri müdahalesinin üzerinden daha bir yıl geçmemişti. Türkiye'de gençler, şiddetli bir ideolojik savaştan çıkmışlardı; kimi cezaevlerine, kimi mezara, kimi akıl ve ruh sağlığı hastanelerine savrulmuştu. Ailelerde gençler batılı ideolojilere kapılıp yabancılaşmışlardı. Hz.Abdurrahman Gazi'nin hidayet hikayesi, toplumumuzda yaşanan bu aile problemine paralel düşüyordu..

HZ.PEYGAMBER'İN SANCAKTARI

Hz. Abdurrahman Gazi (r.a.) Mekke'nin fethinden önce Müslüman oldu. Hayber Gazvesi'ne katıldı, Peygamber Efendimiz'in (s.a.v.) sancaktarı oldu ve Veda Haccı'nda da bulundu. Peygamber Efendimiz (s.a.v.)  kendisini, kardeşi Hz. Aişe'ye (r.a.) umre yaptırmakla görevlendirdi. Hastalığı sırasında Peygamber Efendimiz (s.a.v.) yanından  ayrılmayarak hizmetinde bulundu.[1]

İslâm'a girince Hz.Abdurrahman'ın (r.a.) güzel özellikleri, daha bir gelişti, daha bir parladı. İnancına olan bağlılığı, güvenirliği, cesareti, sözünün eri oluşu, doğru ve hak bildiği şeyi ölümüne savunması, samimiyeti, yiğitliği, sinsilik ve yağcılığa karşı oluşu ve daha nice erdemleri...

Babası Hz. Ebu Bekir'in (r.a.) halifeliği sırasında meydana gelen savaşlara katıldı. Halid bin Velid'in (r.a.) kumandası altında gerçekleştirilen ve irtidad olayları üzerine harekete geçen orduda yer aldı. Yemame Savaşı'nda büyük kahramanlık gösterdi. Ok atmadaki mahareti ve cesaretini burada da göstererek büyük fayda sağladı. Hz.Abdurrahman Gazi (r.a.), Hz. Ömer'in (r.a.) halifeliği zamanında da fetih ve savaşlara katıldı. Hz. Ömer'in (r.a.) halifeliğinde, önce İran fethedildi. Abdurrahman Gazi (r.a.), Bizans'la yapılan Yermuk Savaşı'na katıldı, Halid Bin Velid komutasındaki İslam ordusuyla Suriye'nin fethinde bulundu. Şam'ın ve Antakya'nın fethinden sonra Anadolu, batıdan doğuya doğru Antep, Maraş, Mardin, Urfa,  Diyarbakır, Siirt, Bitlis, Adıyaman, Elazığ, Malatya, Erzincan, Erzurum, Van genel sırası içinde İslam nuruna kavuştu. Hz.Abdurrahman Gazi (r.a.) de bu fetihlerde İslam ordusundaydı..  

Erzurum, ilk olarak Halife Hz. Ömer' in komutanlarından İyaz bin Ganem (r.a.)  tarafından fethedildi. Hz.Abdurrahman Gazi (r.a.) de Palandöken eteklerinde savaştı; Palandöken'in eteklerindeki Abdurrahman Gazi Türbesi işte bu hatırayı günümüze taşıyor. 

HZ.HÜSEY'İNLE OMUZ OMUZA